Jak uczyć dziecko radzenia sobie z emocjami?

Dorosłym wydaje się, że czas dzieciństwa to jedynie moment beztroski i zabawy, tymczasem najmłodsi często targani są trudnymi do zrozumienia i opanowania emocjami. Rolą rodzica jest pomóc dziecku zrozumieć swoje uczucia, a także nauczyć je radzić sobie z nimi w sposób prawidłowy. Masz wrażenie, że Twoje dziecko nie radzi sobie z emocjami? Musisz wiedzieć, że emocje dziecka to nie jest zdecydowanie temat prosty, jednak nauka radzenia sobie z emocjami to jeden z podstawowych elementów wychowania. Zdecydowanie nie powinno się tematu lekceważyć, gdyż problem z czasem może narastać. Podpowiadamy, jak nauczyć dziecko radzić sobie z emocjami.

Emocje u dzieci – jak rozpoznać, że dziecko nie radzi sobie z emocjami?

Niektórzy rodzice prawdopodobnie mieli okazję usłyszeć od opiekunki przedszkolnej czy nauczycielki, że ich dziecko nie radzi sobie z emocjami. Inni zapewne niejeden raz obserwowali sytuacje, gdy emocje dziecka zdawały się przejmować nad nim kontrolę. Jak można rozpoznać, że radzenie sobie z emocjami jest dla malucha trudne?

• Zdarzać mogą mu się wybuchy złości lub płaczu. W wybuchach dziecko niszczy przedmioty, robi sobie krzywdę lub jest agresywne w stosunku do innych.
• Ma problemy ze spaniem. Nie może zasnąć, często budzi się w nocy, moczy łóżko, płacze przez sen.
• Jest wycofane, unika kontaktów z rówieśnikami i innymi ludźmi.
• Nie potrafi radzić sobie z krytyką, porażką lub słowem „nie”.
• Wydaje się być nadmiernie lękliwe, nie chce rozmawiać z ludźmi, nie lubi zmian.

Jak nauczyć dziecko radzić sobie z emocjami?

Jeśli uważasz, że radzenie sobie z emocjami to pięta achillesowa Twojej pociechy, przede wszystkim większą uwagę skup na obserwacji jego codziennych zachowań i sytuacji, które sprawiają, że emocje dziecka biorą górę nad rozsądkiem. Możesz również poprosić o obserwację pozostałych członków rodziny lub opiekunów/nauczycieli. Porozmawiaj również z dzieckiem. Wytłumacz mu, że emocje u dzieci czy dorosłych pojawiają się bez naszego wpływu i nie mamy nad tym kontroli, ale możemy kontrolować swoje reakcje na pojawiające się emocje. Twoje dziecko musi wiedzieć, że ma prawo do odczuwania nie tylko radości, ale również złości, strachu czy frustracji. Są to naturalne odczucia i nie chodzi o to, by je ignorować czy wręcz tłumić. Nauka radzenia sobie z emocjami to umiejętność ich rozpoznawania, nazywania i zrozumienia, a także ćwiczenie swoich reakcji na ich pojawienie się. Pomocne mogą być książeczki edukacyjne o emocjach, imitacje różnych zachowań podczas zabawy misiami/samochodzikami/lalkami. Warto porozmawiać potem z dzieckiem o tym, co sądzi o zachowaniach poszczególnych zabawek/postaci z bajki i co mogą myśleć o nich inne zabawki. Pomocne będzie także wspólne wymyślanie zachowań/scenariuszy alternatywnych. Jak nauczyć dziecko radzić sobie z emocjami? Pokazując mu, że zawsze i z każdym problemem może zgłosić się do Ciebie. Że może porozmawiać z Tobą, jak z równą osobą, bez obawy o osądzanie czy konsekwencje. Wsparcie, akceptację, szacunek i zrozumienie to bowiem najlepsze, co możesz ofiarować, gdy dziecko nie radzi sobie z emocjami.

Nauka radzenia sobie z emocjami – co jeszcze rodzic powinien wiedzieć?

Należy również w tym miejscu przypomnieć, że dziecko jest doskonałym obserwatorem dorosłych, a negatywne emocje u dzieci często bywają zwierciadłem emocji i problemów jego najbliższego otoczenia. Bardzo często dziecko nie radzi sobie z emocjami, ponieważ jego rodzic również tego nie potrafi. Jeśli zastanawiasz się zatem, jak nauczyć dziecko radzić sobie z emocjami, zwróć również uwagę na to, w jaki sposób Ty podchodzisz do sytuacji stresowych, trudnych czy niespodziewanych. Nauka radzenia sobie z emocjami nie będzie efektywna, jeśli dziecko nie będzie miało wzorca do naśladowania. Rodzic, który nie panuje nad złością może mieć problem, by wytłumaczyć dziecku, jak ważne jest radzenie sobie z emocjami i panowanie nad sobą. Opiekun, który ma skłonność do wycofywania się czy zamiatania problemów pod dywan, nie może oczekiwać, że u jego pociechy będzie to wyglądało inaczej. Edukację zacznijmy od siebie, by stać się najlepszym wzorem dla dziecka.